Teoria

Krótki opis

Obecnie co roku sprzedaje się 56 milionów ton odzieży. Ale tania odzież ma wysoką cenę: niepewna egzystencja pracowników i katastrofalny wpływ na środowisko. Planeta tonie obecnie w ubraniach. Z 100 miliardami produktów produkowanych każdego roku, międzynarodowe firmy są w ciągłym wyścigu o tworzenie nowych stylów i osiąganie większych zysków. Ta gigantyczna ekspansja będzie trwać nadal: przewiduje się, że do 2030 r. sektor wzrośnie o 60%.

Szybka moda to niedrogie ubrania dla wszystkich, a zakupy stały się rozrywką, do której zachęcają media społecznościowe: połowa wszystkich postów na Instagramie dotyczy mody i urody. Szybka moda czerpie zyski z e-commerce. Klient zamawia przez Internet i ma dostarczoną odzież - a jeśli mu się nie podoba, po prostu ją odsyła. Odzież jednorazowa i praca jednorazowa: wykonywane przez armię kurierów w niepewnej gospodarce.

Przemysł tekstylny to sektor o drugiej najwyższej na świecie cenie ekologicznej. Ulubiony materiał producentów fast fashion – wiskoza z włókien drzewnych – jest sprzedawana jako przyjazna dla klimatu alternatywa. Ale do produkcji tej tkaniny wykorzystuje się całą gamę chemikaliów. Prowadzi to do poważnych problemów zdrowotnych nie tylko osób pracujących w fabrykach, ale także osób mieszkających w pobliżu, na przykład w Indiach.

Każdego roku w Europie do śmieci trafia 4 miliony ton odzieży. Mniej niż 1% z tego podlega recyklingowi. Branża modowa lubi prezentować swoje referencje dotyczące zrównoważonego rozwoju, ale rzeczywistość jest zupełnie odwrotna.

Krótki opis

Szybka moda jest tania, noszona krótko, a potem wyrzucana, pozostawiając po sobie góry używanej odzieży. Producenci i detaliści obiecują zrównoważony rozwój i recykling, ale jak szczera jest ich obietnica zrobienia nowej odzieży ze starej?

Na całym świecie produkuje się ponad 120 miliardów ubrań rocznie, a góry odpadów tekstylnych rosną odpowiednio. Za znaczną część tego procesu odpowiada branża fast fashion. Tam, gdzie kiedyś wypuszczały cztery kolekcje rocznie, tanie sieci odzieżowe tworzą obecnie nawet 52 mikrokolekcje rocznie. Organizacje ekologiczne od dawna krytykują to marnowanie zasobów i góry odpadów tekstylnych, które wytwarza.

Greenpeace domaga się zakończenia naszego „uzależnienia od szybkiej mody”. Sprzedawcy szybkiej mody obiecują swoim klientom, że będą traktować zużytą odzież w sposób zrównoważony, zachwalając swój system recyklingu. Ale gigantyczne stosy zużytych ubrań to zbyt wiele, by mogli sobie z nimi poradzić handlarze z drugiej ręki. System utylizacji zaraz się zawali. Ubrania w końcu są wykorzystywane jako paliwo do ogrzewania domów. Jakie środki polityczne podejmuje się w celu rozwiązania problemu zalewu odpadów tekstylnych?