Teoria
Sojalizm
Krótki opis
Produkcja żywności w coraz większym stopniu staje się ogromnym biznesem dla garstki gigantycznych korporacji. SOYALISM śledzi przemysłowy łańcuch produkcji wieprzowiny i związanej z nią monokultury soi, od Chin po Brazylię, przez Stany Zjednoczone i Mozambik.
Ten otwierający oczy dokument opisuje ogromną koncentrację władzy w rękach tych zachodnich i chińskich firm oraz wpływ, jaki ma to na konsumowaną przez nas żywność. Setki tysięcy drobnych producentów wypadło z biznesu, a całe krajobrazy zostały trwale przekształcone. System został wyeksportowany na cały świat.
Od lagun w Północnej Karolinie po monokulturę soi w amazońskich lasach deszczowych, czy ten popyt na soję zagraża równowadze środowiskowej planety?
Po obejrzeniu filmu nauczyciele zaangażują uczniów do zastanowienia się i zastanowienia nad tym, co widzieli. Aby stymulować rozmowę, nauczyciele mogą:
- podzielić uczniów na małe grupy, aby omówić wpływ pewnych trendów, wyborów i stylów życia na środowisko, nawet te trendy, które wydają się być ekologiczne i/lub zrównoważone.
- poproś uczniów o napisanie eseju na temat filmu dokumentalnego i ocenę
Język
angielski
Powiązany materiał
Połączyć: Wzrost sojalizmu: uprzemysłowienie produkcji wieprzowiny i monokultur soi | film dokumentalny
Omówione tematy
Rolnictwo, hodowla, ochrona środowiska, zrównoważony rozwój, krytyczne myślenie
Trafność
Dokument daje rzut oka na wpływ niektórych praktyk rolniczych i rolniczych na środowisko, a także na społeczeństwo. Począwszy od upraw soi w Ameryce Południowej, które są przeznaczone do produkcji podstawowych produktów wegetariańskich i wegańskich oraz pasz dla zwierząt hodowlanych.
Często słyszymy, jak musimy zmniejszyć spożycie mięsa i przyjąć dietę bardziej wegetariańską przy mniejszym spożyciu mięsa, ale wiele produktów wegetariańskich i wegańskich jest opartych na soi, a rolnictwo soi nie jest zrównoważone w wielu częściach świata.
Dokument „Sojalizm” daje doskonały i mocny przykład tego, jak działa greenwashing i jak nie wszystko, co twierdzi, że jest zrównoważone, jest lepsze niż te „mniej zrównoważone” praktyki.